środa, 17 października 2012

                                                                 Tuwim Julian
                                                           Malarz



Na słońce, co mi w okno złotym snopem strzela, 
W milionie pyłków, w smudze sącząc się z ukosa, 
Wypuszczam, pełen twórczych szaleństw Rafaela, 
Kłęby dymu, srebrzyste chmury z papierosa. 
A na niebie błękitnym, niby kopce śniegu, 
Sterczą białe obłoki, rzucając w przestworze 
Sny o słońcach wędrownych, nie znających brzegu, 
Co wiecznie zapadają w bujne, szumne morze!


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz